Marvel’ın sinematik dünyası artık git gide sona yaklaşıyor. Son da şaşaa, gösteriş gerektirir. Infinity War bunu kesinlikle en iyi şekilde yapan, sonuna kadar hakkını veren bir film olmuş. Toplamda 64 önemli karakteri, neredeyse Hollywood’un yarısını tek bir filmde toplayan Infinity War adının hakkını sonuna kadar veren, final kelimesinin içini dolduran, benim gibi Marvel’ı pek de sevmeyen birine bile “tek kelimeyle mükemmel” dedirten harika bir film olmuş. Salondan ayrıldığımda, Amerikalıların deyişiyle acayip derecede Hype olmuş, günün sonuna kadar da bu heyecanın etkisinde kaldım. Bu kadar övgüyü hak edecek ne oldu sorusuna da aşağıda cevap vermek istiyorum.
Aslında sorunun cevabı çok basit: Marvel ilk defa farklı bir şey yapmak istemiş. Marvel filmlerini sevmememe sebep olan o kareografik dövüşler, bitmek bilmeyen espriler bu filmde çoğunlukla rafa kaldırılmış. Marvel’a ait bütün süper kahramanların tek bir filmde toplamış olmalarına rağmen çok önemli bir şeyi değiştirmişler: Hikayeyi 20 kadar süper kahraman gözünden değil, kötü adamın gözünden anlatmışlar. Bütün film, aslında Thanos’un hikayesi. Avengers’ların hikayesi değil.
Bir filmi başarılı kılan detaylardan biri de kötü karakterin iyi tasarlanmış olmasıdır. Marvel’da şu ana kadar içi boş düşmanlar gördük. Civil War’da herhangi bir adamın bütün süper kahramanları intikam uğruna birbirine düşürebildiğini izledik ki bu tam bir facia idi. Fakat Infinity War, Thanos’u karşımıza boş bir kötü adam olarak çıkarmıyor. Felsefesi olan, düşünceleri olan ve en önemlisi de net bir düşman olarak çıkarıyor. Çizgi romanlara ve Marvel dünyasına hakimseniz Thanos’un kim ve ne olduğunu iyi bilirsiniz. En son bu derecede derinlik bir düşmanı 2009’da Watchmen’da izledik. Rusya ile Amerika arasında çıkacak ve bütün dünyayı tehlikeye atacak nükleer savaş, Ozymandis’in onlardan önce milyonlarca insanı öldürmesi ile son buluyor. Ozymandis, her şeyi düşünmüş, dünyayı kurtarmak adına milyonlarca insanı öldürmeyi normal karşılamıştı.
Filmin en başarılı yanlarından biri de Thanos’un ağırlığının iyi oluşturulması. Thanos’un adının oluşturduğu gerilim bile etkileyici. Kendisinin yetenekleri de gerilimin hakkını veriyor açıkçası. Daha filmin başında Hulk ile mücadeleye girmesi baştan size sağlam biri olduğu izlenimini oluşturmak için. Keza Thanos’un ekibi de kesinlikle etkileyici. Fakat “Avengers” kelimesi ilk defa bu filmde değerine ulaştı. Yok oluşa doğru giden yolda ekip bütün düşmanlıklarına rağmen beraber çalışmayı başarıyor. Bu da Infinity War adının hakkını vermesini sağlıyor. İki buçuk saatlik filmin neredeyse her saniyesi mükemmel bir aksiyon. Saçmalamadıkları için de film boyunca aksiyona doyuyor, hype oluyorsunuz.
Spoiler bölümünde filmin finali hakkında birkaç kelam etmek istiyorum çünkü uzun süredir bu kadar cüretkar bir final görmemiştik. Film öncesi oluşturulan anketlerde kim ölür sorulduğunda sanırım kimse böylesini tahmin edemezdi, değil mi? Var olan karakterlerin neredeyse yarısını bir şıkta yok eden Thanos’ın filmin sonundaki gülüşü filme aşık olmama sebep oldu. Çünkü bahsettiğim hikayenin Thanos’un gözünden anlatıldığı gerçeğini güldüğü sahnede net bir şekilde anladık. Finalin en ilginç yanlarından biri de -çizgi romanları okumuyorum- Infinity Gauntlet’in sanırım tek kullanımlık olmasıydı. Thanos, devasa bir kaosa imza atarak dünyanın yarısını yok etti. Filmi daha da güzel kılan noktalardan biri de şu: Şimdi ne olacak? Bundan nasıl geri dönülecek? Çözüm nedir? Thanos istediğini yaptı da artık eldiven yok? Peki şimdi ne olacak? Bir soru işareti de after-credit’te gördüğümüz Nick Fury’nin kime mesaj attığıydı. Logo, Captain Marvel’a ait. Senaristler, Captain Marvel’ı Infinity War’da göstermek istemişler ama sonra vazgeçip ilk çıkışını kendi filmine bırakmışlar. Bu da bize 2. filmde kesinlikle Captain Marvel ile karşılaşacağımızı gösteriyor.
Thanos için oluşturulan felsefe ve karakter filmi yukarıya taşımış. Üstüne hikayeyi Thanos’un gözünden izlediğimiz için film ayrı bir seviyeye ulaşıyor. Thanos’un durdurulamaz ilerleyişi, Avengers ekibinin dünyanın her yerinde ona karşı verdiği mücadele, bir sürü süper kahramanın yan yana gelmesi, alabildiğine savaş, mükemmel derecede çekilmiş bir film ve ilk defa düzgün işlenen bir hikaye. Özellikle de final. Son yılların en cüretkar finalini yapan Infinity War, bitişiyle beraber sizi meraklara sürükleyecek ve salondan ayrılırken büyük ihtimal neye uğradığınıza şaşıracaksınız.
Cümlelerimi kapatırken şunu söylemek istiyorum: Infinity War, sadece bir aksiyon filmi değil, felsefesi olan, içi doldurulmuş, aksiyonu boşuna olmayan bir film. Klasik uzaylılar geliyor, dünyayı zevkine yok edip köle yapacaklar kafası değil. Ozymandis’in planının 10 yıl sonra tekrar karşımıza çıktığı, eğlenirken düşünebileceğiniz de oldukça hoş bir film olmuş. Film bitiğinde bittiğini fark etmeyeceksiniz bile. O sebeple, sinemaya giderken içiniz rahat olsun. Kesinlikle daha önce tatmin olmadıysanız bile bu sefer tatmin edecek bir filme şahit olacaksınız.